به نقل از «تسنیم»

سینمای ایران تا رقابت نکند پیشرفت نمی‌کند/ بهترین سیستم‌های پخش دنیا را در اختیار داریم

تاریخ انتشار: ۲۳ مهر ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۵۰۵۲۵۰۰

رضا سعیدی‌پور گفت که اکران فیلم خارجی یکی از واجبات سینمای ایران است چون ما با فیلم خارجی می‌توانیم سطحِ افق‌های خودمان را بالا ببریم، ما اگر بتوانیم فیلم‌های خارجی را در کنار فیلم‌های ایرانی ببینیم تازه متوجه می‌شویم ما کجا مشکل داریم.

باشگاه خبرنگاران پویا-یکی از واقعیت‌های حوزه پخش در سینمای ایران این است که سلیقه سینماداران در نوع انتخاب فیلم نادیده گرفته می‌شود و دیکتاتوری شورای صنفی نمایش سال‌ها موجب رانده شدن مخاطبان واقعی از سالن‌های سینما شده است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

رضا سعیدی‌پور مدیر موفق پردیس سینمایی آزادی در گفت‌وگو با خبرگزاری تسنیم، در مورد نوع سلیقه‌سازی در سینما و اکران فیلم خارجی مطلوب، نظرات متفاوتی را ارائه کرده است. آنچه در پی می‌خوانید شامل صریح‌ترین اظهارات و واکنش‌های مدیر پردیس سینمایی مهمی است که با تماشاگران و مخاطبان سینما، بسیار نزدیک است و مصائب تماشاگران سینما را به خوبی درک می‌کند.

****

*تسنیم: اوایل انقلاب سینماهای ایران فیلم­‌های خارجی اکران می­‌کردند و طبق آمار مخاطبان بسیاری داشتند، مثلاً در سال‌هایی که جمعیت کشور حدود 30 میلیون نفر بود، حدود 6 تا 7 میلیون نفر به تماشای فیلم‌های خارجی می‌نشستند، در کنار آن هم فیلم‌های ایرانی هم به واسطه فیلم‌های خارجی فروش درخشانی داشتند. از آن روزها برایمان بگویید و این که چه اکران فیلم خارجی در سینما‌های کشور منتفی شد؟

ما قبل از انقلاب 500 سالن سینما داشتیم که هر کدام بالای 500 نفر ظرفیت داشتند و سینما‌های مدرنی به حساب می‌آمدند. طراحی سینما‌های هم عموماً غربی بود، به این صورت که همکف و بالکن داشت و ظرفیت‌هایی بین 500 تا 1500 صندلی را پر می‌کردند. این سینما‌ها هم فیلم­‌های روز دنیا و هم فیلم­فارسی­‌ اکران می‌کردند. علت اینکه فیلم خارجی نداریم با انقلابی که در کشور ما شد و یک تعداد از سینماهای ما دچار آتش­‌سوزی شد و یا از نظر اقتصادی صرفه نداشت که بخواهد ادامه بدهند و در واقع این‌ها تعطیل شد و به مرور زمان متروکه شد، یک دوره­ای هم آن 500 سینمای ما مدام تعدادش کمتر شد، الان شهرداری تهران، حوزه هنری، وزارت ارشاد، بخش خصوصی هم دست به دست هم دادند و سالن می‌سازند، ما در حال حاضر در کل کشور چند سالن داریم؟ شمار به 300 سالن نمی­‌رسد، این همه سالن اضافه شده، همین پردیس آزادی 5 سالن دارد، ظرفیتش 900 نفر است، یعنی ظرفیتش از سالن سینمای شهر قصه و شهر فرنگی که قبلاً بود قاعدتاً پایین­‌تر آمده؛ درست است سینما مدر‌ن­‌تر شده به 5 سالن اضافه شده ولی ما مشکل سالن داریم و قبل از انقلاب این تعداد فیلم ساخته نمی‌‌شد تهیه­‌کننده­‌های فیلم­‌های ایرانی، کسانی که الان در سینما حرفی برای گفتن دارند تعداد فیلم‌هایی که در سال می­‌سازند، بالای 200 تا است و ما تا الان (مهر ماه) 41 فیلم اکران کردیم، یعنی اگر ما خوشبینانه به این قضیه نگاه کنیم حدود 25 فیلم دیگر تا پایان سال می­‌توانیم اکران کنیم و این یک سوم ظرفیت فیلم­‌هایی است که ساخته شده است و این اتفاقی که الان دارد در کشور ما می­‌افتد بیش از دو سوم فیلم­‌ها اکران نمی­‌شود و این‌ها سال به سال اضافه می­‌شود به فیلم­‌هایی که از قبل اکران نشده است و تهیه‌‌کننده­‌های فیلم­‌های ایرانی ما قاعدتاً گاردی می­‌گیرند در مقابل اکران فیلم­‌های خارجی، ما یکی از فیلم­‌های متوسطِ خارجی را اگر در کشور خودمان اکران کنیم قاعدتاً از پرفروش­ترین فیلم ایرانی ما می­‌تواند بیشتر فروش داشته باشد، البته فیلم خارجی منظورم فیلمِ روزِ است نه فیلم­‌های خارجی که فارابی در این چند سال وارد کرده است و به صورت اکران فیلم­‌های خارجی در سینمای آزادی و چند سالن دیگر اکران کرده است و فروش آنها به دو سه میلیون تومان هم نرسیده است.

مشکل ما تهیه­‌کنندۀ فیلم ایرانی است، مجوزهای ساخت فیلم که ارشاد مجوز می­‌کند و همه مدعیِ اکران فیلم‌هایشان هستند، ظرفیت سالن­‌های ما این 300 تا سینمایی که در کل کشور وجود دارد اگر پرده­‌هایشان را حساب کنید حدود 400 و اندی پرده می­‌شود، ما در حال حاضر 6 گروه داریم، فیلم­‌هایی‌ که اکران می­‌شود در بعضی از شهرستان­‌های حتی نوبت اکران به آن داده نمی­‌شود بعضی از شهرهای ما یک سینما دارد و این یک سینما در 7 گروهی که وجود دارد قاعدتاً یک یا دو فیلم را می­‌تواند نمایش بدهد نمی­‌تواند فیلم‌های دیگر ایرانی را نمایش بدهد اگر بخواهد فیلم خارجی هم نمایش بدهد به فیلم ایرانی نمی­‌رسد به نظرم ما اگر بخواهیم فیلم خارجی اکران کنیم باید ظرفیت اکرانِ فیلم­‌هایمان را بالا ببریم.

***ما سینماداران هر دفعه رفتیم شورای صنفی مسئله را مطرح کردیم با مشکل روبرو شدیم

اکران فیلم خارجی یکی از واجبات سینمای ایران است چون ما با فیلم خارجی می­‌توانیم سطحِ افق­‌های خودمان را بالا ببریم، ما اگر بتوانیم فیلم­‌های خارجی را در کنار فیلم­‌های ایرانی ببینیم تازه متوجه می‌شویم ما کجا مشکل داریم، تا زمانی که ایران­‌خودرو پیکان را تولید می­‌کرد یا پژوهای ج­ی ال ایکسی که الان در بازار است و حدود سی و خرده­‌ای سال است دارد تولید می­‌شود، نگاه کنید و وقتی می­‌آید با تکنولوژی روز دنیا، باز می­‌بینیم یک خودروی ژاپنی می­‌آید کنار آن بعد می­‌بینیم اصلاً نمی­شود به خودروی ما نگاه کرد و ایران خودرو باید خودش را برساند به خودروی ژاپنی یا اروپایی، من می‌دانم به آن حد نمی­‌تواند برساند حداقل سعی و تلاشش را کند و در فیلم هم همینطور است، الان آقای اصغر فرهادی وقتی در اسکار موفقیتی که به دست آورد موفقیتِ سینمای ماست، شما هر کجای دنیا بروید حتی به غرب بروید با اینکه بهترین فیلم­‌ها را می­‌سازند آن‌ها هم دارند فیلم­‌های خارجی را اکران می­‌کنند در اروپا فیلم هندی و ایرانی پخش می­‌شود، در آمریکا فیلم هندی پخش می­‌شود این دلیل نمی­‌شود آن‌ها تعداد فیلم­‌هایشان کم است، لازم است کنار فیلم­‌های خودشان، فیلم­‌های خارجی هم اکران کنند، متاسفانه تا الان ارشاد تصمیمِ جدی نگرفته برای این کار، ما سینماداران هر دفعه رفتیم شورای صنفی مسئله را مطرح کردیم با مشکل روبرو شدیم چون می­‌گویند ما سالن نداریم تهیه­‌کننده­ای که فیلم ایرانی ساخته است فیلمش زمین می­‌ماند، فضا برای اکران فیلم­‌های ایرانی وجود ندارد می­‌گوییم پس اینقدر پروانه ساخت ندهید مگر هر کسی درخواست می­‌دهد باید فیلمش ساخته شود؟ فیلم­‌هایی که فروش آن به 1 میلیون هم در کل کشور نمی­‌رسد برای چه باید ساخته شود؟ ما امسال تا همین الان 41 فیلم اکران کردیم فیلم داشتیم 20 میلیارد فروخته است، فیلم داشتیم 84 هزار تومان در کل کشور فروخته است! در جدول اکران امسال نگاه کنید حدود 22 فیلم بالای 1 میلیارد فروخته است که حدود 4 فیلم فیلم­های پرفروش خوبی بوده، 20 میلیارد، 18 و 16 میلیارد بوده فیلم داشتیم 84 هزار تومان و زیر 1 میلیون تومان فروخته است، قاعدتاً این‌ها هزینه­‌های فیلم را درنمی­‌آورند، امروز اگر یک فیلم3 میلیارد بفروشد تازه می‌‌تواند هزینه­‌های ساختش را به دست بیاورد تازه فیلم­‌هایی هم که بالای 1 میلیارد می­‌فروشند متضرر می­‌شوند، من نمی­‌دانم چه اصراری وجود دارد برای ساختِ این نوع فیلم­‌ها؟!

*تسنیم: وقتی یک مخاطب به سینما مراجعه می­‌کند چون پول می­‌دهد و بلیت تهیه می­‌کند حق دارد بهترین فیلم را ببیند، این حق کجاست؟ آیا در شورای صنفی به این موضوع پرداخته می‌شود؟ مثلاً سینمای آزادی مخاطبشان را در هر محدوده­‌ای می‌‌شناسد این شورای صنفی نمایش چنین اجازه‌­­ای به سینمادار می­‌دهد که فیلم­‌هایش را خودش انتخاب و اکران کند؟

فقط انجمن نیست، یک شورای صنفی داریم که در این شورای صنفی نماینده کارگردان­‌ها، تهیه­‌کننده­‌ها، دفاتر پخش و نماینده سینمادارها عضو هستند در واقع آنجا فیلم­‌هایی که با سرگروه­‌ها قرارداد می‌بندند بررسی می­‌شود، من در آزادی سرگروه هستم وقتی یک قراردادی را می‌بندم زیرگروه­‌های من هم می­‌توانند آن فیلم را انتخاب کنند و قرارداد ببندند، قاعدتاً 6 سینما در کل کشور می‌‌تواند فیلم انتخاب کند، قرارداد ببندند و اکران کند و بقیه باید از آنها تبعیت کنند، اینطور نیست که ما بتوانیم چیزی از بیرون وارد کنیم، فیلم­‌هایی که ارشاد پروانه نمایش می­‌دهند را ما می­‌توانیم انتخاب کنیم درواقع سبد ما ثابت است، داخل این سبد ارشاد یک تعداد فیلم ریخته و به آن پروانه نمایش داده است و ما باید از بین آنها انتخاب کنیم ما اگر بخواهیم فیلم خارجی از بیرون انتخاب کنیم فعلاً به بن­‌بست می­‌خوریم، من چند سال پیش یک فیلم خارجی برای جکی­ چان را اکران کردم همزمان با آمریکا این را نمایش دادم یک تک­ سانس آن زمان توانستم رضایت شورای صنفی را بگیرم ساعت 11 شب به صورت تک سانس آن را اکران کردم و خوشبختانه فروش خوبی در کنار فیلم­‌های ایرانی داشت و لطمه‌های هم به فیلم­های ایرانی وارد نکرد. ما الان پیشنهاد دادیم می­‌گوییم بیاییم یک تک­‌سانس روزهای جمعه ساعت 10، 11 صبح بگذاریم، معمولاً سینماهای ما در کل کشور بین ساعت 10 تا 3 بعدازظهر فروشِ قابل توجهی ندارند اکثر سینماها آن زمان یا تعطیل هستند یا نیمه‌ تعطیل هستند ما آن ساعت­‌هایی که پیک کارمان نیست بگذاریم برای اکران فیلم­‌های خارجی که کسی که می­‌خواهد فیلم خارجی نگاه کند از آن ظرفیت خالی استفاده کنیم ولی متاسفانه قبول نمی­‌کنند، دیگر من نمی­‌دانم چه باید کنیم؟!

*تسنیم:این قبول نکردن از انجمن تهیه­‌کننده­‌ها نشأت نمی‌گیرد؟

گمان نمی‌کنم.

*تسنیم:چون انجمن تهیه­‌کننده­‌ها از ارشاد درخواست کرده این فیلم­‌ها تولید فحشا در کشور می­‌کند، درحالی که وقتی آن اکران این فیلم­‌ها در جهان تمام می­‌شود دوبله می­‌شود و از تلویزیون پخش می‌شود این خط­ قرمزها کجاست؟

من بعید می­‌دانم تهیه­‌کننده­‌ها چنین حرفی را گفته باشند چون تهیه­‌کننده­‌هایی که من می­‌شناسم معمولاً این ادبیات را ندارند، آن‌ها می­‌دانند فیلم­‌های خارجی ترویج فحشاء نمی­‌کند، چون فیلم­‌های خارجی در دنیا دارد اکران می­‌شود، قبل از انقلاب نزدیکترین سینمایی که به ما بود سینمای هند بود، معمولاً به خاطر فرهنگی، خانواده­‌های مذهبی سینمای هند را می­‌پسندیدند و سعی می­‌کردند اگر از فیلم­‌های فارسی نمی­‌خواستند استفاده کنند از فیلم­‌های هندی استفاده کنند، چون حتی چیزهایی که در فیلم­‌های فارسی ما بود در فیلم­‌های هندی نبود ولی الان چه چیزی جایگزین آن شده است؟ الان شما فیلم‌های خارجی را هم نیاورید ولی در خانه­‌های ایرانی همه ماهواره دارند و شبکه جم تبلیغ فیلم‌های ترکیه­‌ای را می­‌کند، ترکیه­‌ای که از ما در قبل از انقلاب به مراتب خیلی جلوتر است در ساخت فیلم­‌های تهاجم فرهنگی، شما فیلم را از ابتدا تا انتها می­‌بینید متوجه نمی­‌شوید چه کسی پدر است، چه کسی مادر است و چه کسی عمو و دایی است!

وقتی ما نتوانیم آن خوراک را به مردم بدهیم چه چیزی جایگزین آن می­‌شود، مردم دارند یک سریال­‌هایی را از شبکه­‌های ماهواره­ای می­‌بینید که مشتریان آنها هم مادر و خواهر و پدر و مادربزرگ­‌ها و پدربزرگ­‌های ما هستند که اوقات فراغت بیشتری دارند و با دیدن تلویزیون می­‌خواهند اوقات فراغت­شان را به شکلی سپری کنند آن‌ها هم اجبار دارند که این فیلم­‌ها را ببینند چون فقط کافی است یک سریال را یک قسمتش را ببینند خود به خود آدم آلوده می­‌شود کشیده می­­‌شود و می­‌خواهد قسمت­‌های دیگرش را ببیند بعد دیگر برای او عادی می­‌شود و حتی مهمانی می­‌خواهند بروند ابتدا می­‌پرسند خانه­‌ای که داریم می‌رویم ماهواره دارند، شبکه جم را دارند، یک ساعتی حرکت کنیم که حتماً آن سریال را آنجا ببینیم، ما چه چیزی را با چه چیزی داریم عوض می‌کنیم؟! امروز در اتوبان­‌های تهران می­‌بینم تبلیغ سایت­‌هایی می­‌شود که فیلم­‌هایی روی بنرها زدند که فیلم­‌های روزی است که همه در دنیا می­‌بینند قبلاً پدر خانواده می­‌رفت فیلم را می­‌دید اگر مناسب بود زن و فرزندانش را می­‌برد که فیلم را ببینند، الان بچه­‌ها در دنیا دارند اول این فیلم­ها را می­‌بینند، جالب است من خودم پسر و دختر دارم مثلاً پسرم به من می­‌گوید این فیلم به درد تو نمی­‌خورد این را ببین این را نبین! یعنی جیاگاهمان تغییر کرده ما داریم خودمان را گول می­‌زنیم که ما توانستیم یک فیلتری باشیم که بچه­‌ها ما چه چیزی را ببینند و چه چیزی را نبینند، امروز سینما، تلویزیون در دست بچه­‌های ماست آن چیزی که در اختیار آن‌ها قرار ندهیم بهتر از آن را خیلی راحت­‌تر به دست می­‌آورند، برای چه این اتفاق می­‌افتد؟ شما فکر می­‌کنید یک بچه دوست دارد یک فیلم را از روی گوشی موبایل یا صفحه تلویزیون ببیند؟

لذتی که دیدن فیلم در سالن سینما در کنار مردم وجود دارد، شما فکر می­‌کنید در پاریس این فیلم­‌ها نیست و دانلود آن‌ها وجود ندارد؟ ولی کسی این فیلم­‌ها را از بازار آزاد تهیه نمی­‌کند برود در خانه ببیند مردم در اروپا و آمریکا در صف می­‌ایستند بلیت خریداری می‌کنند و می­‌روند داخل سالن سینما و این فیلم را روی صفحۀ نقره­‌ای می­‌بینند، چون لذت دارد و سینما یعنی همین، بعضی از سالن­‌ها ما مانند اتوبوس اگر نگاه کنید یک سالن قدیمی بوده و آن را تبدیل کردند به سه سالن، دو سالن اتوبوسی درست کردند و هیچ لذتی دیدن فیلم در آن سالن­‌ها ندارد. ما باید شرایطی را فراهم کنیم خانواده­‌ها را بکشانیم در فضاهایی که بتوانند این فیلم­‌ها را در کنار هم ببینند، ما ضعف زیاد داریم، یکی نیست و در بخش­‌های دیگر هم ضعف داریم حالا در بخش سینما چیزی که به ما ربط دارد، ما می­‌دانیم ولی منتها ما به تنهایی نمی­‌توانیم مشکل را برطرف کنیم.

*تسنیم:خیلی از منتقدان سینما قائل به این هستند که سینمای ایران وارد یک کمایی شده و دارد به نابودی کشیده می­­‌شود و هنوز نابود نشده است، قبل از انقلاب و در سال 56 که فیلم فارسی زمین خورد و اکران فیلم خارجی به کمک سینما آمد و توانست خودش را احیا کند، به نظر شما اکرانِ فیلم­های خارجی در سینماهای کشور ما می­‌تواند سینما را بار دیگر احیا کند و به روز اوجش برگرداند؟

با مثالِ ساده جواب شما را می­‌دهم ما کارخانه­‌های تولید خودرو در کشورمان داریم ولی وقتی یک خودرو را کاملاً سوار کشتی می‌کنند و می­‌آورند داخل خیابان­‌های تهران حرکت می‌­کند و در دو سه سالی است که از این خودرو استفاده می­‌کنند میزان مراجعاتی که به تعمیرگاه ندارند با یک خودرویی که داخل کشور تولید می­‌شود میزانِ مراجعاتی که مردم به تعمیرگاه دارند و مردم را اذیت می‌کند، کنار هم قرار دهیم این هم نمونۀ خوبی است برای سینما ما، به نظر من این دو کاملاً مانند هم هستند، در سینمای آزادی گاهی بعضی از این تهیه­‌کننده­‌ها فیلمی را می­­‌سازند و می­‌گویند سعیدی­‌پور تصویر خراب است، صدا خراب است باندها ایراد دارد می‌گویم بنشین اینجا من یک آنوس فیلم خارجی برای او پخش می­‌کنم می­‌گویم شما اگر می­‌خواهید فیلم اورجینال ببینید، این فیلم اورجینال است، شما به لابراتوار خودتان مراجعه کنید، ببین کدام قسمت کار شما مشکل دارد قرار نیست کسی فیلمی را بد مونتاژ کند و بیاورد در سینمای آزادی و توقع داشته باشد ما برای او خوب پخش کنیم، خوشبختانه سیستم­‌های جدید دیجیتال هم که آمد دیگر مشکلات آپارات­‌ها را ندارد، قبلاً با دست بالا و پایین می­‌کردند تا صدا و تصویر بهتر شود، الان این سیستم­‌ها مانند سیستم­‌های پخش داخل خانه­‌هاست، شما وقتی لوح فشرده را داخل دستگاه بگذارید خوب تولید شده باشد خوب نشان می­‌دهد، بد تولید شده باشد بد نشان می­‌دهد، شما که از دستگاه توقعِ معجزه که نمی­­‌توانید داشته باشید! این است من فکر می­‌کنم اگر کارگردان­‌ها و تهیه‌کننده‌های و دفاتر پخش خوب ما بدانند اکرانِ فیلم خارجی چقدر به نفع­شان است، چقدر می­‌توانند بکشانند به سینماها و مردم بیایند با فیلم­‌های ایرانی هم آشنا شوند، ما الان اقشار سینماروی حرفه‌ای نداریم در واقع مشتری­‌های فیلم­‌های خارجی اگر این مشتری­‌های فیلم­‌های خارجی به ظرفیت مشتری­‌های فیلم­‌های ایرانی اضافه شوند آن زمان شما متوجه می­‌شوید چه کمکِ بزرگی به فیلم­‌های ایرانی شده است چون وقتی امروز می­‌آید در سینمای آزادی یک فیلم خارجی می­‌بیند با پوستر فیلم ایرانی هم روبرو می­‌شود.

*تسنیم: یعنی در کنار هم؟

می‌­توانند به هم کمک کنند، اشکالی ندارد ما می­‌توانیم برنامه­‌ریزی کنیم ساعت­‌های اکران خوب را به فیلم­‌های ایرانی بدهیم به علت ضعفی که فیلم­‌های ما دارند، من نمی­‌خواهم بگویم فیلم­‌های ایرانی ما فلج هستند ولی ضعف دارند ما اگر بخواهیم 50 فیلم خودمان را بررسی کنیم، درصدی که بخواهیم بگیریم و بگوییم کدام فیلم می­‌تواند با فیلم خارجی برابری کند خیلی کم است، معمولاً فیلم­‌های ما معمولی است ولی باید شرایطی را فراهم کنیم که فیلم ایرانی هم بتواند روی پای خودش بایستد شما فکر نکنید یک فیلمی که 20 میلیارد فروخته است، از نظر تکنولوژی فیلمِ خوبی است، مردم از این فیلم استقبال کردند، شرایط خوبی برای آن فراهم شده است، تبلیغ خوبی برای فیلم شده است، بازیگر خوبی برای فیلم درنظر گرفته شده ولی ممکن است فیلم ساختار خوبی نداشته باشد، سناریوی خوبی نداشته باشد، ما داشتیم فیلم­‌هایی که خیلی بد بودند ولی خیلی خوب فروختند و فیلم­‌هایی که خیلی خوبی بودند و ما انتظار داشتیم ولی خیلی بد فروختند، عوامل دیگر در آن دخیل است ولی در فیلم‌های خارجی اینطوری نیست، یک فیلم خارجی خوب در تمام دنیا خوب می­‌فروشد، یک فیلم خارجی بد در تمام دنیا بد می­‌فروشد چون آن‌ها استاندارد است.

*تسنیم:شما به عنوان رئیس سینمای آزادی و کسی که سال‌ها در سینمای ایران بودید به ما بگویید فیلم خارجی عموماً ترویج فحشاء است یا نیست؟ چون آقای مهرداد فرید عیناً در گفتگو با خبرگزاری فارس گفت ترویج فحشاء است؟

من ایشان را می­‌شناسم آدم محترمی هستند حتماً در یک شرایطی قرار گرفتند که این حرف را گفتند هیچ کس به طور مطلق نمی­‌تواند بگوید فیلم ایرانی ترویج فرهنگ خوب می­‌کند فیلم خارجی ترویج فساد می­­‌کند اصلاً چیزی در دنیا به صورت مطلق وجود ندارد، ما فیلم­‌های خوبی را در سینمای هالیوود و بالیوود دیدیم.

*تسنیم:پس قائل به این هستید که سینماهای هالیوود و بالیوود و سینماهای کشورهای دیگر یک سبد ارائه می­‌کنند و می‌توانیم از فیلم مطلوب خارجی استفاده کنیم؟

فیلم­‌هایی که دلمان می­‌خواهد انتخاب کنیم، قاعدتاً در خارج از ایران حتی فیلم­‌های نامطلوب زیادی می­‌سازند دلیل ندارد ما بگوییم فلان کشور ایتالیا فیلم­‌های نامطلوب تولید می­‌کند و فیلم­‌های خوب تولید نمی­‌کند، آن یک مغازه و یک فروشگاه دیگر است ما لزومی ندارد به آن فروشگاه مراجعه کنیم و از کشور ایتالیا آن فیلم را بگیریم، فیلم­‌های خوبی در فروشگاه­‌های دیگر وجود دارد که می­‌توانیم آنها را بگیریم و نمایش بدهیم، من ندیدم کارگردان یا تهیه­‌کننده­‌ای بگوید. من می­‌گویم آدم­‌ها در یک شرایطی قرار می­‌گیرند یک چیزی می­‌گویند. مثلاً دیروز آقای روحانی در رادیو گفت امسال در سازمان ملل 191 کشور از ما دفاع کردند و به ما رای دادند فقط یک کشور آن هم آمریکا و یک رژیم اشغالگر آن هم اسرائیل به ما رای ندادند، چند سال قبل عکس این بود یعنی در سازمان ملل رئیس­ جمهور ما سخنرانی می‌کرد نمایندگان کشورهای دیگر بیرون می­‌آمدند من نمی­‌خواهم وارد سیاست شوم ولی امروز دنیا به حرف درست نگاه می‌کند اگر یک کسی حرف درست در پزشکی بگوید در سینما بگوید، در جاهای دیگر بگوید دنیا از او دفاع می­‌کند حرف غلط بگوید دنیا مقابل او می­‌ایستد دیگر به آمریکا، روسیه و داعش و ایران نمی­‌کنند، وقتی داعش حرف غلطی می­‌زند همۀ دنیا مقابل او می‌ایستند دیگر گذشته است آن زمانی که بخواهند تجاوز کنند و مردم را بردگی بگیرند بابتش پول بدهند و بفروشند، این در همه جای دنیا منسوخ شده است حتی مسلمانان هم دیگر قبول ندارند چون با چشم خودشان می­‌بینند، ما سر بریدن را تا الان ندیده بودیم چقدر برای بریدن سر امام حسین(ع) گریه می­‌کنیم ولی وقتی داعش را می­‌بینیم که به همین راحتی در کشورهای عراق و سوریه سر مردم را می­‌برند الان با چشم خودمان در قرن 21 می­‌بینیم، من فکر می­‌کنم بزرگترین رهبر اسلامی جهان اگر امروز فتوا بدهد سر بریدن به حق است کسی دیگر از آن دفاع نمی­‌کند.

*** چرا تماشاگر ایرانی حق ندارد فیلم خوب در سینما و روی پرده ببیند؟

*تسنیم:سینمای آزادی قابلیت و تواناییِ درجه 1 اکران فیلم خارجی را دارد؟

خوشبختانه من به شما این خبر خوب را بدهم که بهترین سیستم­‌های پخش دنیا در سینمای آزادی، سینمای کوروش، سینمای فرهنگ، چارسو با درایت و پشتکار آقای مهندس مسچی که مدیرعامل سینمای شهر است انتخاباتی را کردند و دستگاه­‌هایی را وارد کردند و به این سینماها دادند که من یک آنوسِ فیلم خارجی را می­‌گذارم خودم در سالن می­‌نشینم می­‌بینم لذت می­‌برم بعد فیلم ایرانی را شروع می­‌کنم حالم بهم می­‌خورد این واقعیت است من نمی­‌خواهم به فیلم ایرانی توهین کنم، من می­‌گویم چرا تماشاگر ایرانی ما حق ندارد فیلم خوب در سینما روی پرده ببیند؟ چه کسی ممانعت می­‌کند از دیدن فیلم‌های باکیفیت و خوب؟ این حق مردم ماست که فیلم خوب را ببینند ما به یک چیزهایی اعتقاد داریم، فیلم را ابتدا ممیزی کنند الان هم خوشبختانه در تلویزیون هم وجود دارد با فتوشاپ دیگر نیازی نیست صحنه را ببُرند آدم نفهمد چه شده و سر و ته فیلم را بزنند، الان اگر لباس خانمی نامناسب است با فتوشاپ برای آن بازیگر خانم لباس درست می­‌کنند و اصلاً شما دیالوگی را هم از دست نمی­‌دهید وقتی من این تکنولوژی را داریم دیگر نیازی نیست فیلم را قلع و قمع کنیم و فیلم 60 دقیقه­‌ای را تبدیل به 40 دقیقه کنیم.

من مطمئن هستم حتی حوزه هنری، شهرداری تهران فیلم خارجی خوب را ترجیح می­‌دهد نمایش دهند به نمایش فیلمِ بدِ ایرانی، ما خیلی از فیلم­‌هایی که داریم اکران می­‌کنیم بد است و مشتری ما وقتی فیلم را می­‌بیند به ما اعتراض می­‌کند، فیلم بد که نباید صحنۀ بد داشته باشد، دو ساعت وقت ما را می­‌گیرد در پایان هم خروجی­‌ای ندارد، یک نفر یک پولی گرفته رفته با یک جایی قراردادی بسته یک اسپانسری پیدا شده فیلم را ساخته است حالا می­‌خواهد اکران کند بعد فیلم را ببرد در رسانه­‌ها بفروشد و بعد دو تا دو تا 4 تا هم بکند بگوید اینقدر برای من باقی بماند حالا سینما بدبخت شد هم که شد! ببینید چه انرژی­‌ای از یک سینما گرفته می­‌شود دو ساعت بخواهد سیستمش را روشن کند و یک فیلم را پخش کند، ما برای 467 نفر فیلم را می­‌خواهیم پخش کنیم نه برای 4 نفر! حالا این فیلمش فرهنگی است برای فلان کارگردان صاحب­ نام یا بی­‌نام و نشانی است، وقتی مردم از فیلمی استقبال نکنند نباید اکران شود سینما برای مردم است، مردمی که انتخاب می­‌کنند. در تلویزیون شما فیلم نمی­‌دهید که فیلم را انتخاب کنید برای شما انتخاب می‌کنند، ساعت پخش می­‌گذارند دوست داشتید نگاه می­‌کنید ولی در سینما پول و وقت می­‌دهید و می­‌خواهید یک چیزی ببینید که از آن لذت ببرید در واقع خریدید و برای خودتان است و ما حق نداریم با مردم اینطوری برخورد کنیم من خیلی فیلم­‌ها را دوست ندارم ولی چون مردم دوست دارند من برای آن‌ها نمایش می­‌دهم و سانس فوق­‌ العاده هم می­‌گذارم.

****

------------------------

گفت‌وگو از امید سهرابی

------------------------

انتهای پیام/

گفت‌وگوی تسنیم با مدیر پردیس سینمایی آزادیگفت‌وگوی تسنیم با مدیر پردیس سینمایی آزادیگفت‌وگوی تسنیم با مدیر پردیس سینمایی آزادیگفت‌وگوی تسنیم با مدیر پردیس سینمایی آزادیگفت‌وگوی تسنیم با مدیر پردیس سینمایی آزادیگفت‌وگوی تسنیم با مدیر پردیس سینمایی آزادیگفت‌وگوی تسنیم با مدیر پردیس سینمایی آزادیگفت‌وگوی تسنیم با مدیر پردیس سینمایی آزادیگفت‌وگوی تسنیم با مدیر پردیس سینمایی آزادیگفت‌وگوی تسنیم با مدیر پردیس سینمایی آزادیسینمای ایران تا رقابت نکند پیشرفت نمی‌کند/ بهترین سیستم‌های پخش دنیا را در اختیار داریم R1380/P1439/S4,34/CT2

منبع: تسنیم

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.tasnimnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «تسنیم» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۵۰۵۲۵۰۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

دین سینما به امام صادق‌(ع) چه زمانی ادا می‌شود؟

این اهمیت از آن‌روست که با توجه به آمارهای منتشر شده از‌سوی نهادهای علمی کشور بیشتر مخاطبان ایرانی به موضوعات دینی اهمیت می‌دهند و براساس آخرین پیمایش مرکز تحقیقات صدا وسیما نیز پربیننده‌ترین برنامه‌های رسانه‌ملی برنامه‌های مذهبی هستند. اما این‌که چرا تاکنون درصنعت فیلمسازی و سریال‌سازی به چنین موضوع مهمی کمتر پرداخته شده نیاز به بررسی بیشتری دارد.   سینما و فیلمسازی مذهبی  سینما ذاتا هنری قصه‌گو و در عین‌حال وابسته به تکنولوژی محسوب می‌شود و به همین جهت بستر خوبی برای طرح روایت و داستان‌های برآمده از باورها و عقاید انسان‌ها در طول تاریخ است. همچنین به‌دلیل بدیع و مدرن بودن، ابزارهای نامحدودی در اختیار دارد که می‌تواند در اذهان مخاطبان عمیقا اثرگذار باشد. از آغاز شکل‌گیری سینما در اواخر قرن نوزدهم تا به امروز، جادوی سینما این امکان را فراهم کرده تا سینماگران، دغدغه‌های اعتقادی و مذهبی خود را از طریق این رسانه به نمایش بگذارند. به‌طورکلی این تولیدات دارای اهمیت استراتژیک هستند و می‌توانند در نمایش و قرائت مطلوب مردم درخصوص ادیان، مهم و پرطرفدار باشند.   چرا سینمای دینی در ایران شکل نمی‌گیرد سینمای ایران اسلامی که به‌عنوان مرکز اصلی تجمع شیعیان دنیا، سال‌هاست در تولیدات انواع فیلم‌های سینمایی با رویکردهای انسانی و اخلاقی خوش درخشیده اما به‌نظر می‌رسد تاکنون برای تولیداتی از نوع سینمای دینی حرف چندانی برای گفتن نداشته باشد؛ آن‌هم در شرایطی که جریانات انحرافی صهیون و وهابیت، تمام سپاه خود را برای به تصویر کشیدن دوران صدر اسلام به‌گونه‌ای که مطلوب خودشان است، به میدان آورده‌اند. از ساخت فیلم و حکمرانی بر سینمای هالیوود تا بودجه‌ریزی و سریال‌سازی در کشورهای حاشیه خلیج‌فارس و خاورمیانه برای تحریف تاریخ شیعه و دوران امامت اولاد نبی اسلام‌(ص) آن هم بدون رعایت ابتدایی‌ترین ملاحظاتی که می‌توان داشت.   تحریف تاریخ شیعه مصداق فراوانی را می‌توان از میان تولیدات عربی درباره تحریف تاریخ شیعه هم‌راستا با تفکر ضدایرانی مثال زد اما متأخر‌ترین آنها می‌تواند مجموعه‌هایی مانند «اِمامُ الْفُقَهاء» یا «حشاشین» باشد که این روزها نامش سر زبان‌ها افتاده است. این تولیدات نمایشی گرچه از‌سوی برخی با سهل‌انگاری دنبال می‌شود اما ماجرای آنها عمیق‌تر از مباحثی چون جنبه سرگرمی صنعت فیلمسازی است و تلاش می‌شود تا با القای تصویری غلط، زمینه تحریف تاریخ را فراهم کند.به طور مثال این مجموعه‌های تلویزیونی نه فقط به‌دور از اهداف سیاسی و ضد‌شیعی ساخته نشده‌اند بلکه دقیقا می‌دانند چه هدفی را دنبال می‌کنند و قرار است چه تصویری از اسلام و شیعه به جهان ارائه نمایند تا در نهایت آنچه در اذهان در مورد اسلام و تشیع شکل می‌گیرد، به نفع خودشان و در راستای تضعیف اندیشه ولایی شیعیان باشد که امروز رسانه‌ها‌ و اندیشمندان صهیونیستی چنین تفکری را مانع جدی حیات خود می‌دانند.   تصویری تحریف شده از امام صادق‌(ع)  به عنوان نمونه مجموعه «اِمامُ الْفُقَهاء» که در رابطه با زندگی امام صادق‌(ع) به کارگردانی سامی جنادی سوری و نویسندگی حامد العلی کویتی با حمایت شرکت کویتی الخیر در ۳۰ قسمت ساخته شده و در سال ۱۳۹۱ از شبکه العراقیه در عراق پخش گردید و پس از آن شبکه الکوثر صداوسیمای جمهوری اسلامی ایران نیز البته با برخی اصلاحات، از‌جمله پوشاندن چهره مبارک بنیان‌گذار مذهب شیعه‌(ع) و پدر بزرگوارشان، آن را به نمایش گذاشت، تلاش شده تا روایتی تاریخی از خلفای اربعه ارائه دهد و با توجه به نهضت علمی که امام باقر(ع) و امام صادق‌(ع) پایه‌گذاری کردند، این موضوع را اثبات کند. این در حالی است که این سریال با توجه به جایگاه این دو امام شیعه در پی اثبات جریان خلافت است اما از این امامان و خلافت برحق آنها چیزی نمی‌گوید.همین امر سبب شد برخی‌ مراجع تقلید در کشورهای مختلف اسلامی از این سریال انتقاد کنند. «اِمامُ الْفُقَهاء» اگرچه مدرسه علمیه امام صادق‌(ع) در مسجد النبی‌(ص) و پرورش فقها و علما در آن مدرسه را به تصویر کشیده است، اما به امامت این امام بزرگوار و نشان دادن شخصیت وی در حد یک فقیه، بسنده کرده که چنین رویکردی در مجموعه‌ای که مدعی روایت زندگی امام صادق‌(ع) است، نمی‌تواند بی‌هدف بوده باشد.بر همین اساس باید این سؤال را مطرح کرد، آیا واقعا ساخت فیلم و سریال در خصوص بنیان‌گذار مذهب شیعه وظیفه سینما و تلویزیون ایران نیست؟    حشاشین در مقابل تفکر شیعی در راستای بررسی تولیدات فیلمسازی و سریال‌سازی، باید گفت سریال حشاشین نیز که در ماه رمضان امسال پخش شد و تلاش کرده جنبش شیعه اسماعیلیه را همراستا با داعش به تصویر بکشد را هم باید در این رابطه ارزیابی کرد. اسماعیلی‌ها نام خود را از اسماعیل بن جعفر، فرزند امام صادق‌(ع) گرفته‌اند. آنها برخلاف شیعیان اثنی‌عشری، که امام موسی کاظم‌(ع) برادر کوچک‌تر اسماعیل را به عنوان امام پذیرفته‌اند، معتقد بودند اسماعیل جانشین امام صادق‌(ع) بوده است. همین تفکر انحرافی حالا دستمایه جریان‌های صهیونیستی شده تا از زبان کشورهای سکولار اسلامی فیلمی ساخته شود که تفکر شیعی را با داعش ساخته شده توسط غرب پیوند زنند و به جهانیان نشان دهند که تفکر داعشی هم‌راستا با تفکر شیعی است‌ و با تحریف تاریخ، کذبیات تفکری خود را جای حقیقت اندیشه شیعیان جا بزنند.   سینما حق دستکاری تاریخ را ندارد با بازخوانی انتقادات و واکنش‌هایی که امروزه از سوی منتقدان به چنین آثاری می‌شود، می‌توان به‌خوبی دریافت که جریانات صهیونیستی چگونه از دو‌قطبی‌سازی و پاک‌کردن تاریخ بهره می‌برند. به‌طور مثال شاید فیلمنامه‌ای با یک قصه اجتماعی و عاشقانه این امکان را برای فیلمساز فراهم کند تا دخل و تصرفی در موضوع ایجاد نماید اما فیلمساز طبیعتا حق دستکاری تاریخ و وقایع شناخته شده را ندارد، به‌خصوص اگر درام به شخصیتی تاریخی بپردازد که در یک دوره زمانی خاص نقش فعالی داشته است؛ این نقدی است که وجیهه عبدالرحمن از بازیگران سینمای عرب به‌تازگی بر سریال «حشاشین» مطرح کرده است. متاسفانه پدیده جعل تاریخ در درام تاریخی عرب و ترکیه بسیار وجود دارد، چراکه آنها فیلمنامه‌ها را از بین رویدادهایی برمی‌گزینند که مواضع قهرمانانه را تقویت و افتخارات و پیشینیان‌شان را ستایش می‌کند و این قطعا به نفع درام نیست و وقتی این درام درخصوص به تصویر کشیدن شخصیت‌های ارزشمند دینی جمع زیادی از مردم دنیا باشد، اشکال چنین رویکردی بیشتر نمود پیدا می‌کند.حتی برخی منتقدان شبکه‌های عربی نیز در مورد این سریال گفته‌اند: این مجموعه نمایشی در ابتدا و انتها ماحصل خیال بوده که از تاریخ الهام گرفته شده است.    وقتی صهیون برای کوبیدن اسلام سیاسی دست به‌کار می‌شود ساخت سریال‌هایی چون حشاشین از سوی جریان صهیونیستی که امروز در ضعیف‌ترین جایگاه خود قرار دارد راهبری می‌شود تا با کوبیدن اسلام سیاسی در ایران، اخوان‌المسلمین در مصر و حماس‌ در فلسطین که بزرگ‌ترین دشمن آنها محسوب می‌شود و جریان مقاومت را در منطقه پدید آورده‌اند به جریان تندروی ساخته شده توسط آمریکا داعش نسبت دهد که اسلام‌هراسی را در دنیا تقویت کند.    در جنگ روایت‌ها چه کردیم؟ حالا در این جنگ روایت‌ها، سینمای ایران شیعی برای روایت صادق از زندگی پدر مکتب جعفری چه کرده است؟ گرچه تلویزیون ایران درخصوص صدر اسلام و حوادث کربلا تولیدات قابل دفاعی داشته و می‌توان به مجموعه‌هایی مانند مختارنامه، امام علی(ع)، معصومیت از دست رفته، ولایت عشق، تنهاترین سردار و... اشاره کرد که هر‌کدام دوره‌ای از تاریخ اسلام را مورد بررسی قرار داده‌اند اما در این بین، جای یک فیلم سینمایی یا سریال در شأن بنیان‌گذار مذهب شیعه، به‌شدت احساس می‌شود.همان‌طور که بر همه روشن است، تاریخ تمدنی غرب بدون وجود آورده‌های علمی مسلمانان قطعا به جایی نمی‌رسید یا دست‌کم این دستاوردهای دانشمندان و عالمان اسلام بود که کتابخانه‌های غرب را تا دوره‌ای از تاریخ پر کرد.طبیعتا تمدن کنونی جهان، ازتلاش ملل گوناگون در طول تاریخ شکل گرفته است وسهم اسلام در پیدایش وتوسعه این تمدن، بیش ازدیگر تمدن‌ها نباشد، کمتر نیست. پرسش اینجاست که آیا سینمای ایران ظرفیت ساخت فیلمی برای بیان این تاریخ را ندارد یا ما با فقر سینماگران دغدغه‌مند و شیعه مواجه هستیم؟   دوران سینمای سکولار گذشته است علوم و تمدن اسلامی از مسیرهای مختلفی به غرب منتقل شد که ترجمه کتب عربی به زبان‌های اروپایی و تدریس و استفاده از کتب عربی که دانشمندان مسلمان آنها را در مراکز علمی نوشته یا ترجمه کرده بودند، بیشترین تاثیر را داشت. شاید این توضیحات برای اثبات اهمیت توجه به اقدامات اساسی امام صادق(ع) و جهاد علمی که او ایجاد کرد، کافی است تا متوجه باشیم که تا چه اندازه پرداخت به زندگی این دانشمند زمان، گردآورنده علوم اسلامی و سپس انتشار آن به سراسر دنیا و حتی تاثیرش بر شکل‌گیری غرب در سینما و تلویزیون اهمیت و جذابیت دارد. مردم ایران مخاطبانی مشتاق به تماشای آثار نمایشی با مضامین مذهبی و دینی هستند.در همین ماه رمضان گذشته واقعا روشن شد که دوران «تلویزیون، رسانه‌ای با ماهیت سکولار است» گذشته و نه‌فقط تلویزیون که سینما نیز تشنه تولیداتی با مضامین ارزشمند است؛ چراکه مخاطب سینمای امروز نیز چنین خواسته‌ای دارد و فیلم‌های دفاع‌مقدس یا انقلابی همیشه در ایران پرفروش بوده‌اند.   جای خالی استکبارستیزی رئیس مکتب جعفری در سینما می‌توانیم با یک روایت دقیق و جذاب سینمایی، حقانیت شیعه و تاثیراتی را که بر فرهنگ بشری گذاشته، ثابت کنیم و این بار ما به‌عنوان شیعیان ۱۲امامی و باورمند به مهدویت بگوییم غرب چگونه غرب شد و حالا با فاصله از همان دستاوردها امروز به چه نقطه‌ای از اضمحلال فرهنگی رسیده است؟! در حقیقت دوران زندگی امام صادق(ع) را از هر منظری که مورد توجه قرار دهیم، سرشار از قصه‌ها و پیروزی‌های علمی و فرهنگی است که موجب شکل‌گیری دوران طلایی اسلام شد و تمامی این دستاوردها قابلیت نمایشی‌شدن دارد؛ ضمن این‌که امروز که جهان علیه هر نوع استکبار برخاسته و آزادگان مسلمان و غیرمسلمان خواهان برچیده‌شدن رژیم صهیونیست هستند، بهترین فرصت برای بیان وجوه استکبارستیزی رئیس مکتب جعفری است و سینما باید دست‌به‌کار شود تا در این جنگ رسانه‌ای از موثرترین و فراگیرترین رسانه‌ها، یعنی فیلمسازی برای تولید محتواهایی متناسب با فرهنگ شیعی بهره برد و چه روایتی مهم‌تر و ضروری‌تر از روایت زندگی امام صادق(ع)؟! سینما قصه می‌خواهد،  حادثه و قهرمان نیاز دارد و دوران امام صادق یکی از توفانی‌ترین ادوار تاریخ اسلام است که از یک سو اغتشاش‌ها و انقلاب‌های پیاپی متعددی را تجربه کرده، از جمله قیام خونخواهان امام حسین(ع) و از سوی دیگر در این دوره تاریخی شاهد برخورد مکاتب، ایدئولوژی‌ها و تضاد افکار فلسفی و کلامی هستیم که ناشی از برخورد امت اسلامی با مردم کشورهای فتح‌شده با دنیای خارج است. در آخر این‌که به نظر روایت این دوران طلایی از اسلام شیعی در سینما کمی همت، دغدغه و اسلام‌شناسی می‌خواهد تا فیلمنامه‌نویسان و کارگردانان سینمای ایران دست‌به‌کار شوند و مدیران سینمایی و صدا‌وسیما را کنار خود ببینند و دست و دلبازانه برای فتح و پیروزی شیعیان، این بار نه مانند صدر اسلام با فدا کردن خون؛ بلکه با تخصیص بودجه کافی، بهره‌مندی از فناوری و استفاده از افراد باسواد و آگاه، آثاری نمایشی تولید کنند و مرزهای فرهنگی و هنری را درنوردند.